برشکاری هواگاز چیست؟

هوا برش و یا همان برشکاری هوا گاز و جوش اکسیژن، سوخت گاز از روش هایی مرسوم و نسبتا ارزان قیمتی می باشد. که در آن سوخت یعنی همان گاز به همراه اکسیژن برای عملیات جوش و یا برش انواع فلزات مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع از این روش هم برای برشکاری و هم برای جوشکاری استفاده می شود.

اولین بار آقایان Edmond Fouché و Charles Picard در سال ۱۹۰۳ از این روش برای جوش استفاده کردند. این مهندسین فرانسوی از اکسیژن خالص به جای هوا برای ذوب قسمتی از فولاد استفاده کردند. شعله‌ حاصل از این عمل، دمایی در حدود ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ درجه‌ سانتی گراد ایجاد می‌ کند.

البته این روش قدیمی است و امروزه کمتر به کار می ‌رود. در حال حاضر از این روش برای جوش لوله ها، استفاده جهت تعمیرات و ساخت کارهای هنری استفاده می‌ شود.

برای برشکاری هوا گاز از یک مشعل برش جهت پاشش یک گاز ( استیلن) به محل برش و ایجاد حرارت در فلز تا دمای برافروختگی استفاده شد و سپس یک جریان اکسیژن به روی فلز دمیده می‌ شود. و فلز در این اکسیژن سوخته و اکسید شده و سپس فلز به صورت گل اکسید شده به بیرون از محل برش جاری می‌ شود.

فرآیند برشکاری هوا گاز

در برشکاری هوا گاز از گاز اکسیژن و استیلن استفاده می گردد. اکسیژن دمیده شده با فلز داغ واکنش می ‌دهد. و تشکیل اکسید داد و تولید گرما و حرارت می‌ نماید. گرمای تولید شده باعث پیوسته شدن عمل برش در قطعه ‌کاری می‌ شود. در نتیجه شعله مشعل فقط آغاز برش را ایجاد می‌ کند و دمای مورد نیاز در طی فرآیند تامین می‌ شود. نقطه ذوب اکسید آهن تقریبا برابر با نصف مقدار نقطه ذوب آهن است. زمانی که آهن شروع به اشتعال می ‌کند، بلافاصله به اکسید آهن مایع تبدیل می ‌شود و به تدریج به خارج از ناحیه برش جریان پیدا می کند. اما مقداری از اکسید آهن بر روی قطعه کار باقی می ماند و تبدیل به گل (خاکستر) سخت روی کار می شود که با ضربه آرام یا سوهان کاری قابل جدا شدن از قطعه است.

از این نوع برش مانند روش برش پلاسما در دستگاه های برش cnc نیز می توان استفاده نمود. از مزایا این روش به قابلیت برش با ضخامت های نسبتا بالا می توان اشاره کرد. یکی دیگر از مزیت های این روش، قابلیت برش بر روی تمام فلزات است. در حالی که در روش برشکاری پلاسما فقط می توان فلزات رسانا بخصوص فولاد را برش داد. همچنین می توان لبه های برش دقیق تری را داشت.